Eg har eit vendorfin.

Ja, det er nett som eit endorfin, berre betre.
Av utsjånad er ho ein liten grøn klatt med gugge, som spring rundt og lager bobbler inni mer. Eg klarer ikkje sitte stille! Eg hopper på stolen.
Det lille vendorfinet klarer ikkje slutte med å kile meg på innsida av huda.
Det er nesten som eit torturmiddel, men på den gode måten.
Går det an?
Nei, eg trur ikkje det.
Men grøne klattar kan gjere mykje. Av og til også det umoglege.
Eg liker klatten min. Eg er glad i ho:)